กลไม้มวยไทย
เป็นวิธีการหรือศิลปะการใช้อวัยวะของร่างกายในการต่อสู้ตามแบบบรรพบุรุษของไทยที่สืบทอดมาตั้งแต่สมัยโบราณ โดยมีการแบ่งกลไม้มวยไทย ออกเป็น 5 ประเภท ได้แก่ กลมวยแก้หมัด กลมวยแก้ศอก กลมวยแก้เข่า กลมวยแก้เท้า และกลมวยจู่โจม เพื่อสะดวกแก่การจดจำในการฝึก เนื่องจากเมื่อฝึกจนเป็นสัญชาติญาณแล้วจะสามารถใช้ไม้มวยได้ตามปรารถนาโดยไม่ต้องนึกคิด
เมื่อฝึกกลไม้มวยแล้วก็ต้องเรียนแก้ แต่การแก้นั้นสมควรอย่างยิ่งที่ผู้ฝึกควรฝึกหัด แก้และค้นคว้าเอาเองโดยเอากลไม้มวยที่กล่าวไว้นั่นแหละมาพิจารณาว่า เมื่อถูกกลไม้นี้ควรเอากลไหนมาแก้ เพราะกลไม้มวยต่างๆ ที่กล่าวไว้นั้น แต่ละไม้ก็ใช้ตามสภาวะความเหมาะสม หากไม่เป็นไปตามจุดมุ่งหมายของกลไม้มวยไป กลไม้มวยก็ขาดประสิทธิภาพ ดังนั้นเมื่อผู้ฝึกศึกษากลไม้มวยและรู้จุดมุ่งหมายของกลมวยแต่ละกลก็เท่ากับรู้วิธีแก้ไปในตัว จึงไม่เป็นสิ่งจำเป็นที่จะต้องแก้ไป โดยใช้เป็นประโยชน์ไม่ได้ เพราะวิธีแก้เป็นไปตามสัญชาติญาณเฉพาะหน้าและความเร็วของแต่ละบุคคลว่าใครเร็วกว่า สติใครดีกว่า ปฏิญาณใครเฉียบแหลมกว่า ลักษณะที่ใช้แก้ได้แก่ ปัด ป้อง เอี้ยวตัว ก้มตัว สปริงตัว กระแทกศอก หมัด เข่า รับโดยตรง ใช้วิธีพลิกตัวแบบม้าย่องแก้กลมวยเหล่านี้
สรุปวิธีแก้กลไม้มวยล้วนอยู่ที่ปฏิภาณและจังหวะสภาพที่เหมาะสมของผู้แก้เอง ในสถานการณ์ว่าถูกกลไม้มวยนี้ควรปัด ไถลตัว สปริงตัว ซึ่งจะเป็นไปตามสถานการณ์ต่างๆ เพราะกลไม้มวยเมื่อฝึกจนชำนาญแล้วการใช้ก็จะมีการพลิกแพลงได้ ไม่มีหลักตายตัว ผู้ฝึกจึงควรที่จะฝึกแก้ด้วยปฏิภาณและสัญชาติญาณไปในตัว หากฝึกแก้จนเป็นสัญชาติญาณแล้ว ถือว่าเป็นผู้สำเร็จมวยชั้นครู (ยศเรืองสา,2511)
Kon Mai Muay Thai
Muay Thai techniques refer to the traditional combat art or methods of utilizing various body parts as weapons, cultivated and passed down through generations since ancient times. These techniques are systematically classified into five main categories: defensive techniques against punches (Kon Muay Kae Mat), against elbows (Kon Muay Kae Sok), against knees (Kon Muay Kae Khao), against kicks (Kon Muay Kae Thao), and offensive techniques (Kon Muay Juujom). This classification facilitates memorization and ease of practice. Once a practitioner has trained these techniques until they become instinctive, they can be executed spontaneously without explicit conscious thought.
After mastering Kon Mai Muay Thai, a practitioner must also learn their counter-techniques. However, it is highly recommended that learners develop counter-techniques autonomously through analysis and experimentation. By observing the original techniques, one can discern the most suitable counter-technique for each situation. Each Kon Mai Muay Thai possesses contextual specificity—if applied incorrectly or without understanding its purpose, the technique loses its effectiveness. Therefore, when practitioners study and understand the purpose and application of each Muay Thai technique, they simultaneously gain insight into its inherent counter-technique. This suggests that learning counters separately is not always necessary, as effective defense arises naturally from intuition, timing, and the practitioner’s quickness, awareness, and refined reflexes. Common countering actions include parrying, blocking, body twisting, ducking, springing back, striking with elbows, punches, or knees, direct counter-attacks, or employing body-turning maneuvers—similar to the graceful yet strategic movements of a horse—to neutralize the opponent’s attacks.
In summary, methods for countering Kon Mai Muay Thai (Muay Thai techniques) fundamentally rely on the practitioner’s acuity (or presence of mind), intuition, and appropriate timing in each situation. When confronted with a specific technique, one must instinctively decide whether to parry, evade, or retreat, depending on the immediate circumstances. Since Muay Thai techniques, once mastered, are applied with adaptability and creativity rather than rigid rules, practitioners must develop their defensive responses through instinctive training and improvisation. When a fighter has trained to counter techniques instinctively—so that reactions arise naturally without conscious thought—that individual is regarded as a Muay Thai master (Yos Rueangsa, 1968).
